praca dyplomowa na temat służby zdrowia w Polsce
Instytucje i finansowanie
Reforma systemu ochrony zdrowia została przeprowadzona w dwóch etapach:
I etapowe przekształcanie jednostek budżetowych w niezależne zakłady, prywatyzacja usług, tworzenie gabinetów lekarzy rodzinnych, praktyk grupowych, gabinetów lekarzy specjalistów oraz finansowanie poprzez kontrakty w miejsce dotychczasowego budżetowego sposobu finansowania.
Etap II – zmiana źródła finansowania, przejście z systemu budżetowego na mieszany system ubezpieczeniowo-budżetowy.
Drugi etap to duża liczba źródeł finansowania: powstały kasy chorych w celu finansowania zakresu usług przewidzianych w ustawie o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.
Administracja rządowa finansuje wysokospecjalistyczne świadczenia zdrowotne wraz z lekami, materiałami i środkami technicznymi oraz działania w ramach Narodowego Programu Zdrowia. Jednostki samorządu terytorialnego, oprócz działania jako organ tworzący samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, finansują świadczenia zdrowotne w ramach profilaktycznych programów zdrowotnych. Pracodawcy, zgodnie z ustawą o służbie medycyny pracy oraz Kodeksem pracy, są zobowiązani do zapewnienia pracownikom określonych świadczeń zdrowotnych. Ponadto niektórzy pracodawcy zapewniają pracownikom pewien uzgodniony zakres opieki zdrowotnej przewidziany w pakietach socjalnych firmy. Powstały również zakłady ubezpieczeń, które w ramach ubezpieczeń na życie lub komercyjnych ubezpieczeń zdrowotnych wykupują świadczenia zdrowotne, ubezpieczając swoich klientów poza systemem ubezpieczeń zdrowotnych.[1]
Sektor zdrowia publicznego w gospodarce rynkowej
W świadomości każdego kierownika placówki opieki zdrowotnej istniał fakt oddzielenia właściciela od dysponenta środków na zakup usług. Relacja między zakładem a podmiotem zbywającym fundusze jest zazwyczaj komercyjna i jest relacją między dwiema stronami o przeciwnych interesach i celach. Jedna ze stron chce uzyskać jak najwyższą cenę za dany pakiet korzyści, druga – kupić ten pakiet w jak najniższej cenie.
Sytuacja ta zobowiązuje menedżerów do prowadzenia zakładów na zasadach konkurencyjnych, przy zachowaniu tajemnicy przedsiębiorstwa. Wszystkie dane dotyczące zarządzania zakładem i poniesionych kosztów są informacjami poufnymi,
przeznaczone do zarządzania zakładem i właścicielem, a nie do strony kupującej korzyść. Strona nabywająca usługi powinna posiadać własne mechanizmy marketingowe oraz zasady zawierania umów. Rynek podmiotów świadczących opiekę zdrowotną składa się z sektora publicznego i prywatnego. W sektorze publicznym przeważają niezależne publiczne instytucje opieki zdrowotnej. Powstały one w miejsce dotychczasowych jednostek budżetowych. Niezależne stowarzyszenie zdrowia publicznego posiada osobowość prawną i jest – z ekonomicznego punktu widzenia – podmiotem dostarczającym produkt w postaci określonych świadczeń zdrowotnych.
Podstawowym aktem prawnym regulującym funkcjonowanie SP ZOZ jest ustawa o zakładach opieki zdrowotnej. Niezależny zakład w ekonomicznym aspekcie eksploatacji musi kierować się podstawową zasadą: przychody muszą równoważyć koszty.
[1] T. Getzen, Ekonomika zdrowia ,Wydawnictwo Naukowe PWN, Warsaw 2000, s. 51-54
Więcej prac z zakresu zdrowia publicznego na stronie prace promocja zdrowia. Prace za darmo.